یک دانشمند برنده جایزه اسکار - وبلاگ غزل

به گزارش وبلاگ غزل، اینکه یک دانشمند علوم رایانه برنده جایزه اسکار گردد، اتفاقی نیست که همواره پیش بیاید، اما برای یکی از دانشیاران دانشگاه ییل، این اولین حضور او روی فرش قرمز مراسم اسکار نبود.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای، تئودور کیم (Theodore Kim) سال جاری در مراسم جوایز علمی و فنی که معمولاً قبل از مراسم اصلی برگزار می گردد، همراه با دیوید ابرل (David Eberle)، فرناندو دی گوس (Fernando de Goes) و آدری ونگ (Audrey Wong) از استودیو پویانمایی پیکسار برای سیستم شبیه ساز الاستیک Fizt 2 برنده اسکار شد.

این دومین جایزه اسکار برای تئودور کیم است و این در حالی است که او یک انیماتور یا بازیگر نیست، بلکه الگوریتم های او باعث شده است که فیلم های پویانمایی بسیار واقعی تر و زنده تر به نظر برسند.

وی جایزه نخست خود را در سال 2012 برای ابداع برنامه Wavelet Turbulence دریافت کرد، برنامه ای که به ایجاد آتش و انفجار های واقعی در پویانمایی یاری می نماید.

براساس تازهترین مصاحبه تئودور کیم، سیستم شبیه ساز Fizt 2 یک شبیه ساز پویانمایی برای مدل سازی ویژگی های فیزیکی مواد نرم مانند پارچه در حین حرکت است.

وی گفت: وقتی به کالج کرنل رفتم، می خواستم در کلاس های گرافیک کامپیوتری شرکت کنم. معمولاً این دوره را در سال های بعدی شرکت می نمایند، اما من خیلی مشتاق بودم که این کار را انجام دهم و سال دوم تحصیلم آن را خواندم. آن ها بعلاوه یک کلاس در سطح ارشد داشتند، بنابراین من در آن هم شرکت کردم.

کیم ادامه داد: این دوره به طور تصادفی من را به اولین پروژه سینمایی ام رساند. من برای یک دوره کارآموزی تابستانی در استودیوی جلوه های ویژه Rhythm & Hues درخواست دادم و، چون در کلاس کارشناسی ارشد شرکت نموده بودم، آن ها من را با یک دانشجوی دکترا اشتباه گرفتند. در نهایت، کار من به اولین فیلم هری پاتر ختم شد.

تئودور کیم پس از گرفتن مدرک دکترا در دانشگاه کارولینای شمالی و پس از دریافت اولین اسکار خود، به یک دانشمند ارشد پژوهشی در پیکسار تبدیل شد. وی در نهایت در سال 2019 به دانشکده ییل پیوست.

ادغام هنر و علم

مدت هاست که ارتباط عمیقی بین هنر و علم وجود دارد و مخترعان و مهندسانی مانند لئوناردو داوینچی مرز بین این دو را به هم نزدیک می نمایند، بنابراین ارتباط کیم با پویانمایی های سه بعدی نباید خیلی تعجب آور باشد.

وی می گوید: من معمولا با این سوال آغاز می کنم که آن نتیجه هنری که می خواهم چیست؟ می توانم از این سوال آغاز به پرسیدنِ این کنم که ریاضیاتی که من را به آن نتیجه می رساند چیست؟ گاهی اوقات متوجه می شوید که شخص دیگری قبلاً بخشی از کار را برای هدفی متفاوت انجام داده است و می توانید قطعه ای از آن را برای یک هدف هنری تازه به کار ببرید. اما در یک نقطه، شما باید خودتان به محاسبه بپردازید، چرا که هیچ راهکاری وجود ندارد. همواره راهکار های جالب تری وجود دارد که می توانید کشف کنید، زیرا می خواهید هنرتان بهتر، بهتر و بهتر به نظر برسد.

وی می افزاید: هر سال، من و همکارانم سعی می کنیم از خود بپرسیم چیزی که هنوز در یک داستان ندیده ایم چیست و چه چیز های بصری را قبلاً ندیده ایم؟ این محرکی است برای انتخاب چالش ها و تصمیم گیری در خصوص اینکه در مرحله بعدی چه کاری انجام گردد.