دست های کثیف در جیب بیماران، روسفیدی کادر درمان در روز های سخت کرونایی - وبلاگ غزل

به گزارش وبلاگ غزل، وزارت بهداشت و در راس آن کادر درمانی بیمارستانی با وجود همه ایراداتی که وجود دارد، اما در یک بحران ملی توانستند روی خود را سفید نمایند، با ورود بیماری کووید-19 یا همان کرونا و انتشار آن در کشور تیم های درمان به عنوان سربازان خط مقدم مبارزه با این بیماری ناشناخته عملکرد مطلوبی ارائه کردند

به گزارش خبرنگار اجتماعی وبلاگ غزل، اگر فرض کنیم که در کشوری احتیاج های اولیه همه جمعیت آن ها تامین می شود، در گام دوم دولت ها موظف به تامین احتیاج هایی همچون امنیت و سلامت هستند. نظام سلامت در هر جامعه ای اهمیت دارد و قوانین متعددی نیز تدوین می شود تا شرایط ارائه خدمات درمانی به صورت مساوی بین همه اقشار تقسیم شود.

در بیشتر کشور های دنیا سیستم درمانی با استفاده از بیمه اجباری بوده و در بعضی کشور ها خدمات اولیه درمان رایگان است. البته هستند کشور هایی مثل آمریکا و دانمارک که از نظر پزشکی صندلی بالایی در دنیا دارند، اما در حوزه نظام سلامت رتبه آخر در دنیا را از آن خود نموده اند.

ایران نیز کوشش نموده تا در حوزه درمان توزیع مناسبی داشته باشد، اما برخلاف دارا بودن پزشکان مجرب، کادر درمانی با سواد و دانشگاه های علوم پزشکی پیشرفته در حوزه نظام سلامت آنطور که باید خدمت رسانی نمی نماید. گذرتان به بیمارستان ها دولتی اگر افتاده باشد صف های طولانی و تخت های پری را خواهید دید که کار را برای اندک پرستاران سخت تر می نماید، مسئله ای که احتمالا در هیچ بیمارستان خصوصی و کلینیکی به چشم نمی آید. انگار یک جور هایی نظام درمانی ما شده حکایت از آن دارد هر چقدر پول بدهی همانقدر آش میخوری

متاسفانه عدم رسیدگی مطلوب، هزینه های بالای درمان و کمبود فضا های بیمارستانی موجب شده تا قشر آسیب پذیر جامعه به دلیل عدم توان در پرداخت هزینه ها کمتر به مراکز درمانی مراجعه نموده و یا زمانی می نماید که کار از کار گذشته است. به یقین بخشی از این خدمات دهی ها به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و بخش دیگر آن به وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی باز می شود، اما سوال اینجاست اگر بیماری نتواند از پس هزینه ها بر بیاید و بیمه هم نداشته باشد باید چه کند؟

با ایجاد تغییرات در سیستم نظام سلامت دستمزد پزشکان چند برابر افزایش پیدا کرد و به نوعی در حوزه درمان پزشکی سالاری حاکم در حالی که سایر کادر و بخش های درمانی تغییر محسوسی نداشته اند، از سوی دیگر جمع آوری دفترچه های بیمه قدیمی و جایگزینی دفترچه بیمه سلامت باز هم مشکلاتی را برای افراد کم درآمد و کم بضاعت ایجاد کرد. بعضی هزینه های درمانی و جراحی ها مشمول بیمه نمی شود و یا بعضی پزشکان برای کسب سود بیشتر از ارائه خدمات سر باز زده و بیماران را وادار به بستری در بیمارستان های خصوصی می نمایند.

دست های کثیف در جیب بیماران

بخشی از فرایند درمان به مصرف دارو باز می شود. بازاری که در ایران به مافیا تبدیل شده و حتی صدای خود وزیر را هم در آورده است. با توجه به شرایط تحریمی بسیاری از دارو های مورد احتیاج در داخل فراوری می شود و شاید حدود 4 درصد احتیاج به دارو در کشور باشد، اما همین شرایط تحریمی موجب شده تا سوداگران به جای پخش دارو در بازار داخلی به دلیل اختلاف قیمت ریال و دلار به فکر قاچاق آن شوند. از سوی دیگر بار ها دیده شده دارو های تقلبی خاص در بازار هایی همچون ناصرخسرو بین دلالان دست به دست می شود و این بیماران هستند که باید تاوان زیاده خواهی قاچاقچیان و سوء مدیریت سازمان قضا و دارو به قیمت جانشان پرداخت نمایند.

سعید نمکی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی شهریور 98 در مراسم افتتاح خطوط فراوری یکی از کارخانه های داروسازی کشور درخصوص مافیای دارو در کشور می گوید: در سازمان غذا و دارو کارمندان شریف کم نداریم، اما هنوز هم در این سازمان امضا های طلایی وجود دارد و هنوز بعضی به قول قدیمی ها دیزی شان پیش فر است و هنوز بعضی می توانند در این سازمان از رانت استفاده نمایند و بعضی می توانند کار های خودشان را جلو انداخته و کار های دیگران را عقب بیندازند.

نمکی ادامه می دهد: باید این شبکه پوسیده و مزخرف جمع شود و من برای آن زمانی را تعیین می کنم و بیش از این تحمل نمی کنم، حتی اگر قرار باشد خودم آنجا بنشینم این رانت را جمع خواهم کرد و با کمال وجود و با تمام قدرتم این کار را انجام می دهم.

وزیر بهداشت و درمان تاکید می نماید: روی جمع شدن امضا های طلایی و رانت در سازمان غذا و دارو کار می کنیم و در اداره کل تجهیزات پزشکی نیز اتفاقاتی از این دست می افتد که باید آن ها را از این اداره جمع کنیم.

البته این خب است که آقای وزیر وعده مبارزه با فساد دارو در کشور را داده بود، اما ظاهرا راه طولانی را در پیش داشت، زیرا دقیقا با همه گیر شدن بیماری کرونا در کشور ناچار به ارسال نامه ای به رئیس جمهور می شود و از شرایط نبود امکانات موجود در بیمارستان ها گلایه نموده و درخواست یاری می نماید.

روسفیدی کادر درمان در روز های سخت کرونایی

وزارت بهداشت و در راس آن کادر درمانی بیمارستانی با وجود همه ایراداتی که وجود دارد، اما در یک بحران ملی توانستند روی خود را سفید نمایند، با ورود بیماری کووید-19 یا همان کرونا و انتشار آن در کشور تیم های درمان به عنوان سربازان خط مقدم مبارزه با این بیماری ناشناخته عملکرد مطلوبی ارائه کردند. بسیاری از آن ها روز های و هفته ها در محل کار خود به صورت شبانه روزی حاضر بودند و نشان دادند که در روز های سخت پشت مردم را خالی نمی نمایند.

البته در این میان مشکلاتی هم وجود داشت که در برابر این حجم از ایثار و گذشت دیده نمی شد، اما از سوی دیگر وزارت بهداشت علنا اعلام می نماید که با وجود فراوری حداکثری کارخانه ها توانایی تامین مایحتاج اولیه کادر درمانی خود را هم ندارد. وزیر بهداشت در نامه ای خطاب به حسن روحانی، رئیس جمهور کشور خواهان همکاری همه دستگاه ها با این وزارتخانه شده و با لحنی گلایه آمیز اظهار می نماید: با پیش بینی اینجانب از احتمال ورود ویروسکرونای جدید به کشور طی نامه ای به گمرکات کشور اعلام نمودم صادرات و خروج ماسک تا اطلاع ثانوی ممنوع اعلام شود و همکارانم را مامور کردم تا با قیمت مناسب فراوریات داخل را خریداری و جهت روز مبادا ذخیره نمایند. متاسفانه علیرغم پیگیری فراوان مقدار اندکی خریداری و بقیه فراوریات کشور وارد بازار سیاه شد.

وی در ادامه یادآور می شود: متاسفانه پس از حدود 10 روز فقط یک میلیون عدد ماسک تحویل و بقیه نمی دانم در کجا انباشته شده، همکاران اینجانب بدلیل اجبار شبانه روز در بازار های مختلف و در نقش واسطه و دلال از قاچاقچیان با قیمت گزاف می خرند.

درست است که سودجویی همواره بوده، اما در این نشان از سوء مدیریت در گذشته نیز داشته است که حالا و در شرایط بحران خودنمایی می نماید، در حال که اگر قبلا دست سودجویان قطع شده بود احتیاجی به دلالی و خرید احتیاج های اولیه از بازار سیاه نبود. متاسفانه وزارت بهداشت در بسیاری از بخش ها آنقدر طی دوره های مختلف ضعیف عمل نموده است که دیگر نمی توان معضلات رانت و فساد را در آن ریشه کن کرد تا جایی که خود وزیران جدید هم با شعار های رویایی پا به عرصه می گذارند و چند صباح بعد سکوت اختیار نموده و کار را به حال خود رها می نمایند. در روز های بحران به خوبی تعیین می شود که نظام سلامت کشور دچار غده سرطانی است که داروی آن قاچاق شده و دیگر امیدی به درمانش نیست!